Ο Τελευταίος Επισκέπτης
του ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ

Από Πέμπτη 21 Ιανουαρίου έως Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:30
Κάθε Κυριακή στις 19:30
στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης
με τους: Νόρα Κατσέλη, Βάνα Πεφάνη, Σόλωνα Τσούνη, Νεφέλη Ορφανού

Η Φλώρα Γκόφορθ, μία πλούσια γηραιά κυρία, προστάτιδα των καλών τεχνών, μόνο και μόνο επειδή κάποτε είχε διοργανώσει χοροεσπερίδες και δεξιώσεις στις παρυφές του κόσμου της τέχνης, ζει άρρωστη και απομονωμένη στο καταφύγιό της στην Ντιβίνα Κοστιέρα της Ιταλίας, υπαγορεύοντας τα απομνημονεύματά της στην γραμματέα της Μπλάκι. Οι επισκέψεις που δέχεται είναι ελάχιστες και πάντα μετά από δική της πρόσκληση. Όμως αυτό το καλοκαίρι, δέχεται την επίσκεψη ενός, όχι τόσο νεαρού πια ζιγκολό, του Κρις Φλάντερς που καταφθάνει απρόσκλητος. Σαρκάζουσα και αυτοσαρκαζόμενη, δύστροπη και ευαίσθητη κι αδυσώπητη πολλές φορές η κυρία Γκόφορθ, προσπαθεί να κατανοήσει αυτόν τον αινιγματικό άντρα, να κατανοήσει την παρουσία του. Μια συνάντηση που έχει τα σημάδια της μοίρας, του αναπόφευκτου πεπρωμένου!        

Απ’ τα τελευταία έργα του Τέννεσση Ουίλλιαμς, πρωτοποριακά επίκαιρο μιας και θίγει το θέμα της ευθανασίας. Διεθνής όρος που προέρχεται απ’ τις ελληνικές λέξεις «ευ» και «θάνατος». Ο ήρεμος και αξιοπρεπής θάνατος του ανθρώπου. Σήμερα με τον όρο «ευθανασία» εννοούμε τον ανώδυνο θάνατο που δίνει ένα άτομο στον πάσχοντα. Με συμπόνια και ευσπλαχνία σε μια απαξιωμένη ζωή από πόνους και μέγιστη ψυχική αγωνία, -μη αναστρέψιμη ασθένεια ή ένα βαρύτατο ατύχημα χωρίς ελπίδα σωτηρίας- καταφεύγει ο θεράπων ιατρός, ο συγγενής ή ο φίλος, προσφέροντας έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο.             
Η συνάντηση της ηρωίδας με αυτόν τον αινιγματικό άντρα που καταφθάνει σπίτι της, προκαλεί απ’ την αρχή απορίες και αναπάντητα ερωτήματα. Τι γυρεύει ο νεοφερμένος; Τι ψάχνει; Τι θέλει να δώσει και τι θέλει να πάρει; Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις σκηνές που διαδραματίζονται μεταξύ των ηρώων περιμένοντας την τελική έκβαση. Διάλογοι με χιούμορ, -ο συγγραφέας ονομάζει το έργο κωμικόδραμα- ανατροπές, ερωτισμό, κι απέραντη αγάπη για τη ζωή. Άραγε ο Κρις Φλάντερς ήρθε μόνο και μόνο για να βοηθήσει την  Φλώρα Γκόφορθ να περάσει απέναντι, σ’ αυτή τη στιγμή της ζωής της που γύρω της ο κόσμος αλλάζει, θαμπώνει; Θα σταθεί παρόν στην μυσταγωγία του περάσματος απ’ τη ζωή στο θάνατο; Είναι ένας πρώην ζιγκολό ο ήρωας, ή ένας συμπονετικός Άγγελος Θανάτου;
«Ο θάνατος κρατάει μια στιγμή… η ζωή τρισεκατομμύρια στιγμές!»   

Σημειώνει ο μεταφραστής του Έργου Ερρίκος Μπελιές

Το ύστατο Χαίρε
    Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς έγραψε το έργο το 1959 και το πρώτο του ανέβασμα έγινε στο Σπολέτο της Ιταλίας το 1962, ενώ η πρώτη παραγωγή στην Αμερική έγινε στη Νέα Υόρκη το 1963.
    Έχουμε δει πως στα περισσότερα έργα του ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα γνωστό θέμα, την παρακμή του σώματος και συνεπακόλουθα της ζωής των ηρωίδων του. Όλες (με εξαίρεση τη Σεραφίνα στο «Τριαντάφυλλο στο στήθος») είναι ναυαγισμένες ψυχές που ψάχνουν μια τελευταία σανίδα σωτηρίας, άλλοτε έχοντας συναίσθηση του επερχόμενου τέλους και άλλοτε ευελπιστώντας πως το τέλος αυτό αργεί να έρθει. Ο Ουίλλιαμς είναι μάστορας στην ανατομία του Τέλους, όμως στο συγκεκριμένο έργο υπερβαίνει τον εαυτό του.
Η ηρωίδα του, η Σίσσυ Γκόφορθ είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα, πλούσια και με έντονη στο παρελθόν σεξουαλική ζωή, που έχει φτάσει στα όριά της ως οργανισμός αλλά και ως προσωπικότητα. Θα την επισκεφθεί ο Κρις Φλάντερς, που ζει τις τελευταίες αναλαμπές της νεότητάς του, και αυτός θα τη βοηθήσει να οδεύσει προς το φυσικό τέλος της, όπως άλλωστε το έχει κάνει και με πολλές άλλες πλούσιες κυρίες μεταιχμιακής ηλικίας, οι οποίες πέθαναν στα χέρια του. Ο Κρις είναι «Άγγελος Θανάτου», όπως δήθεν χαριτωμένα τον χαρακτηρίζει ένας κοσμικός κύριος του περιβάλλοντος της Γκόφορθ. Επαγγελματίας συνοδός κυριών, όπως ο Τσανς στο «Γλυκό πουλί της νιότης» και ο Πάολο στη νουβέλα «Η ρωμαϊκή άνοιξη της κυρίας Στόουν», ο Κρις μοιάζει με αυτούς γιατί είναι οπορτουνιστής, αλλά και διαφοροποιείται αφού προσφέρει τις ύστατες υπηρεσίες στις κυρίες χωρίς να συμμετέχει, ως απλός διεκπεραιωτής, ως Ερμής Ψυχοπομπός.
    Στο έργο αυτό, όπως και στα περισσότερα του αμερικανού δραματουργού ο χρόνος μετριέται με στιγμές και είναι ταυτισμένος με την ηλικία της σάρκας, δεν είναι δηλαδή έννοια μεταφυσική, ούτε οντολογική αρχή: είναι απλώς υπαρξιακή αγωνία, άρα είναι άρρηκτα δεμένος με την ατομική ευτυχία και την επιτυχία κάθε ανθρώπου. Ο χρόνος του Ουίλλιαμς είναι αμερικάνικος χρόνος, ένας χρόνος χωρίς ιστορικό αποτύπωμα, αφιλοσόφητος και γι’ αυτό επώδυνα σπαρακτικός.
    Στα περισσότερα έργα του συγγραφέα διαφαίνεται αχνός ένας παραδείσιος χώρος, όπου είναι αδύνατη η επιστροφή αφού οι ηρωίδες τους διάγουν βίο χωρίς μύθο και χωρίς θεό, με μόνη γνώση και πυξίδα τους τη σαρκική επιθυμία. Στην Αμερική, όπου η ζωή δεν υπακούει στον πουριτανικό κανόνα, ηθικό ίσον χρήσιμο και ωφέλιμο ίσον αναγκαίο, η μόνη αξία είναι η αγοραστική, άρα ο χρόνος βιώνεται ως απόρριψη και ο ηλικιωμένος έχει ημερομηνία λήξεως, επομένως τίθεται εκτός παιχνιδιού και εκτός χρόνου.
    Το έργο αυτό είναι μια παραλλαγή της εμμονής του Ουίλλιαμς με την απόσυρση του ατόμου όταν το μοντέλο του παλιώσει – όπως γίνεται με τα μηχανήματα. Αν προσθέσουμε και τα συνήθη χαρακτηριστικά που προσδίδει στους ρόλους ο συγγραφέας [ο ερωτικός άντρας που εισβάλλει στη ζωή μιας γυναίκας και η γυναίκα με τις απωθημένες επιθυμίες που δέχεται τον άντρα] έχουμε εδώ ένα θεατρικό αποτέλεσμα που θυμίζει την κατανάλωση σοκολάτας κουβερτούρας: λίγη ώρα μετά την απόλαυσή της μένει στο στόμα μια απροσδιόριστη πίκρα.  
                                                                              Ερρίκος Μπελιές

 

«Δε τη θέλω την πραγματικότητα. Θέλω μαγεία. Ναι, ναι, μαγεία… Δε λέω την αλήθεια. Λέω αυτό που θα έπρεπε είναι η αλήθεια. Κι αν αυτό είναι αμαρτία, τότε ας καταδικαστώ»
«Η ζωή είναι κυρίως αναμνήσεις –εκτός από αυτήν εδώ την τωρινή στιγμή, που περνάει από δίπλα σου τόσο γρήγορα, ίσα που προλαβαίνεις να την παρατηρήσεις»
 «Γιατί έγραφα; Επειδή δεν έβρισκα τη ζωή ικανοποιητική»
«Ο θάνατος είναι μια στιγμή. Και η ζωή τόσες πολλές…»
«Η κόλαση είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όταν αγνοείς ολότελα τους άλλους, αυτό είναι μια κόλαση… Λύτρωση βρίσκεις όταν βάζεις στην άκρη τον εαυτό σου, για να νοιώσεις βαθιά ένα άλλο πρόσωπο»
«Το θέατρο είναι το μόνο μέρος όπου κάποιος μπορεί να βρει χρόνο για τα προβλήματα ανθρώπων… που όμως θα τους έδιωχνε αν ερχόντουσαν στο γραφείο του για να του ζητήσουν δουλειά»

Συντελεστές

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ερρίκος Μπελιές
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ- ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κοραής Δαμάτης
ΣΚΗΝΙΚΑ: Γιώργος Λυτζέρης
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άννα Μαχαιριανάκη
Βοηθοί σκηνής:
Ο Άλφα, Κλεάνθης Βαρσαμούλης                                 
Ο Βήτα, Κωνσταντίνος Μακριδάκης    

Παίζουν με σειρά εμφάνισης
ΣΙΣΣΥ ΓΚΟΦΟΡΘ: Νόρα Κατσέλη
ΜΠΛΑΚΙ: Βάννα Πεφάνη
ΚΡΙΣ ΦΛΑΝΤΕΡΣ: Σόλωνας Τσούνης
ΚΟΝΝΙ ΡΙΤΖΟΥΕΗ: Νεφέλη Ορφανού

Αίθουσα: Ειδικά διαμορφωμένος υπόγειος χώρος
Διάρκεια: 80΄
Πληροφορίες εδώ

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος)

Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση

Αγορά με πιστωτική κάρτα: 210 3418579, Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και
στην Ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr
στα Εκδοτήρια Ticket Services Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου)
και σε όλα τα καταστήματα Forthnet   

Στάθμευση στο εμπορικό κέντρο athensheart
Οι  θεατές των παραστάσεων του IMK δικαιούνται δωρεάν στάθμευση
στο Parking του εμπορικού κέντρου Athens Heart από Δευτέρα έως Σάββατο από τις  08:00 – 22:00. 
Από τις 22:00 έως τη 01:00 η χρέωση είναι 2,5€ και 1€ για κάθε επιπλέον ώρα στάθμευσης μετά από τη 01:01.
Τις Κυριακές οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ θα επιβαρύνονται με 2,5€ για χρήση του parking από τις 10:00  έως 01:00.
Από τις 01:01πμ θα επιβαρύνεται με κόστος 1€ για κάθε επιπλέον ώρα.